Γκάισεν, Μάρνιξ

(Marnix Gijsen, Αμβέρσα 1899 – 1984). Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Βέλγου ποιητή και πεζογράφου Γιαν-Άλμπερτ Γκόρις (Jan-Albert Goris), ο οποίος συνδέθηκε με την ομάδα των Φλαμανδών εξπρεσιονιστών. Ο Γ. παρουσιάστηκε στη λογοτεχνική σκηνή με το ποιητικό έργο του Λιτανεία για τον άγιοΦραγκίσκο της Ασίζης (1920), για να γίνει γρήγορα περίφημος για το τολμηρό του ύφος. Με τη συλλογή Τοσπίτι (1925) πέρασε σε ένα είδος λυρικής ανεκδοτολογίας που δεν στερείται συμβολικής αξίας και διακρίνεται για τη θρησκευτική του πίστη και τη συνεχή ηθική ανησυχία του. Ύστερα από μία περίοδο σιωπής, που τη διέκοπταν μόνο μερικές κριτικές μελέτες, ο Γ. παρουσιάστηκε στα τέλη του Β’ Παγκόσμιου πολέμου με σειρά μυθιστορημάτων, κυριότερο από τα οποία είναι ο Ιωακείμ της Βαβυλώνας (1948). Στα μυθιστορήματα αυτά εμφανίζεται σκεπτικιστής και ορθολογιστής, ουσιαστικά εχθρός των ιδεών που υποστήριζε στη νεανική του ηλικία.